W sobotę, 28 września w rocznicę beatyfikacji ks. Michała Sopoćki o godzinie 15:00 w całej Polsce i również poza nią wierni gromadzili się przy ulicach, skrzyżowaniach, placach, dziedzińcach itd. aby wspólnie modlić się Koronką do Bożego Miłosierdzia. Na terenie naszej parafii modliliśmy się przy krzyżu obok placu budowy. Kilkanaście minut to po ludzku niewiele, ale dla Boga, to wielkie wołanie o miłosierdzie dla świata. Dziękujemy wszystkim, którzy przyszli, mimo kiepskiej aury, za świadectwo wiary, jakże ważne w tym trudnym czasie.

W sobotę, 7 września na godzinę 11:00 do naszej kaplicy przybyli Ci, którzy potrzebowali umocnienia w swoim codziennym cierpieniu. Podczas uroczystej Mszy Świętej każdy mógł otrzymać Sakrament Namaszczenia Chorych. Ksiądz Łukasz w kazaniu przypomniał postać św. Matki Teresy z Kalkuty, której wspomnienie niedawno przypadało i powiedział o wielkiej wartości cierpienia, jeżeli oddamy go Chrystusowi. Na zakończenie, Pan Jezus niesiony rękami kapłana pobłogosławił wszystkich obecnych.

Przy wyjściu natomiast czekała niewielka niespodzianka na umilenienie dnia, dla każdego. Dziękujemy tym, którzy zaszczycili naszą gościnną kaplicę swoją obecnością.

We wrześniu międzyresortowy zespół ds. Funduszu Kościelnego kierowany przez Władysława Kosiniaka-Kamysza ma przedstawić na forum rządowym propozycje wypracowanych przez siebie rozwiązań. W ślad za tym, zgodnie z procedurą zarysowaną w Konkordacie oraz tzw. ustawach wyznaniowych, powinny się rozpocząć rozmowy z Kościołem katolickim i innymi związkami wyznaniowymi. Z tej okazji warto przyjrzeć się skali bezprawnego zaboru dóbr kościelnych oraz późniejszej ich rewindykacji. Wciąż państwo polskie nie zwróciło poważnego ich procenta.

Artykuł rozpowszechniony dzięki portalowi ekai.pl - całość do przeczytania pod linkiem: https://www.ekai.pl/ile-zabrano-kosciolowi-a-ile-kosciol-odzyskal-analiza/

I z naszej parafii pielgrzymi wraz z księdzem Łukaszem wyruszyli na Jasną Górę, aby pokłonić się Matce Najświętszej. Szli przez 9 dni znosząc dzielnie trudy wędrówki w skwarze słońca, chłodzie poranka, z plecakami, które czasem bardzo ciążyły, z otarciami na nogach… Wędrówce towarzyszyły pieśni i radosne piosenki pomagające maszerować, ale przede wszystkim modlitwa w różnych formach, wspólnotowa Eucharystia, Różaniec w drodze, czy wewnętrzna praca z własnymi ograniczeniami w milczeniu. Każdy dzień miał swoją Postać Dnia oraz główną wspólną intencję, w której modlili się wszyscy pielgrzymi.