Najważniejszymi świętami dla każdego ochrzczonego nie są święta Bożego Narodzenia, ale Wielka Noc, podczas której objawiła się Boża miłość względem człowieka. Męka, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa z jednej strony są czasem pełnym smutku. Jednak, ze względu na zwycięstwo Pana Jezusa nad śmiercią, należą jednocześnie do najradośniejszych chwil dla chrześcijanina.

Wraz z dniem Niedzieli Palmowej weszliśmy w czas Wielkiego Tygodnia, czyli bezpośredniego okresu przygotowania do świąt wielkanocnych. W tym dniu wspominaliśmy uroczysty wjazd Jezusa i apostołów do Jerozolimy. Kolejne dni tygodnia otrzymują miano „Wielkich” (Wielki Poniedziałek, Wielki Wtorek itd.). Podkreśla się w ten sposób wzniosłość owego tygodnia, który jest podsumowaniem planu Bożego zbawienia ludzkości.

Dziś śpiewaliśmy radosne Hosanna na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Było barwnie za sprawą pięknych palm przygotowanych przez parafian. Te najbardziej okazałe będą zdobić nasza kaplicę przez następne dni, choć zejdą na drugi plan, robiąc miejsce bogactwu wydarzeń Wielkiego Tygodnia.

Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa w starożytnej Jerozolimie wierni podążali śladami Jezusa rozważając wydarzenia męki Jezusa. W XIV wieku, kiedy zakon franciszkanów przejął opiekę nad miejscami świętymi, rozwinął się kult „dróg”. Franciszkanie rozpowszechnili ten rodzaj pielgrzymowania na inne miejsca, z myślą o ludziach, którzy nie mogli dotrzeć do Jerozolimy. Obecna forma Drogi Krzyżowej została ustalona w XVIII w. przez papieża Klemensa XII, który zezwolił wszystkim kościołom na jej odprawianie i ustalił jej formę na 14 stacji. Dodał także odpusty związane z odprawianiem Drogi Krzyżowej.